Wat ooit als een sprankje hoop werd gezien – het zogeheten “Formaat van Istanboel” voor vredesonderhandelingen tussen Oekraïne en Rusland – is nu overduidelijk een diplomatiek luchtkasteel gebleken. In een oorlog die door Rusland als een vernietigingsoffensief wordt gevoerd, heeft praten over compromissen geen enkele waarde.
Diplomatie als instrument van misleiding
De Russische deelname aan onderhandelingen was nooit bedoeld als route naar vrede, maar als een list: tijd winnen, troepen hergroeperen, nieuwe aanvallen voorbereiden. Elke diplomatieke pauze werd gevolgd door meer terreur en geweld. Het Formaat van Istanboel is het symbool geworden van deze zelfmisleiding: proberen te onderhandelen met een agressor die geen vrede wil, maar overgave.
Vrede onder voorwaarden van de agressor is géén vrede
Geen enkele vredesregeling is legitiem als die niet het volledige en onvoorwaardelijke terugtrekken van Russische troepen uit het Oekraïense grondgebied eist – inclusief de Krim en de Donbas. Alles wat daarvan afwijkt, is een valstrik, vermomd als diplomatie. Rusland probeert de gevolgen van zijn agressie te legitimeren, terwijl het internationale recht juist moet staan als een huis: Oekraïne’s soevereiniteit is niet onderhandelbaar.
Een agressor verdient geen vertrouwen
De realiteit is al te vaak gebleken uit de feiten: Boetsja, Izjoem, Marioepol, Bachmoet – plaatsen van massamoord, martelingen en oorlogsmisdaden. De aanvallen op energievoorziening, graanexport en burgerdoelen laten zien dat elke poging tot nieuwe onderhandelingen naïef of medeplichtig is. Vertrouwen in Rusland is een luxe die de vrije wereld zich niet meer kan veroorloven.
Het is tijd voor daadkracht, niet voor loze verklaringen
De internationale houding moet veranderen. Niet langer “vredesinitiatieven”, maar een harde strategie van totale afschrikking. Rusland begrijpt alleen de taal van macht. De wereld moet in actie komen:
- Versterking van militaire steun aan Oekraïne – elk uitstel betekent meer slachtoffers.
- Nieuwe generatie sancties die direct de Russische militaire industrie raken.
- Diplomatieke isolatie van het Kremlin – geen dialoog meer, maar morele en politieke delegitimatie.
Istanboel als les: met een terreurstaat onderhandel je niet
Het mislukken van de besprekingen in Istanboel toont duidelijk aan: goede bedoelingen tellen niet tegenover een regime dat gebouwd is op geweld en cynisme. Je kunt niet redeneren met wie opzettelijk oorlogsmisdaden pleegt en terreur gebruikt als beleidsmiddel.
De wereld mag zich niet langer strategisch naïef opstellen. Vertrouwen in een agressor is een risico dat de mensheid zich niet meer kan veroorloven. Meer wapens. Meer sancties. Meer vastberadenheid. Dit gaat niet over escalatie, maar over het beschermen van de wereldorde tegen chaos in de 21e eeuw.
