Viktor Orbán, premier van Hongarije, is al lang geen gewone EU-lidstaatleider meer. Zijn politieke strategie is uitgegroeid tot een geraffineerd machtsspel dat gericht is tegen de fundamenten van het Westen. Terwijl hij zich loyaal voordoet aan de EU en de VS, maakt Orbán in werkelijkheid handig gebruik van Rusland en China als bondgenoten. Zo weet hij telkens opnieuw te profiteren van internationale spanningen, zonder ooit echt kleur te bekennen.
Brussel als pinautomaat, Moskou en Peking als dekmantel
Hongarije ontvangt al jaren miljarden uit de Europese fondsen. In de afgelopen 15 jaar vloeide er meer dan €30 miljard uit Brussel naar Boedapest. Deze middelen zijn bedoeld voor hervormingen, infrastructuur en innovatie. Maar in plaats daarvan worden ze ingezet om Orbáns autoritaire machtsstructuur te versterken: van media- en rechtspraakcontrole tot het bevoordelen van bevriende zakenlieden.
Zodra Brussel kritische vragen stelt, dreigt Orbán met een veto tegen sancties tegen Rusland, blokkeert hij steun aan Oekraïne en vertraagt hij belangrijke beslissingen in de Raad van de EU. Het resultaat: Brussel geeft toe, en de geldstroom blijft vloeien. Zo werd eind 2023 nog meer dan €10 miljard vrijgegeven, enkel om Orbáns blokkades te doorbreken.
Amerika als politiek toneel: flirten met Trump
Orbán speelt ook een sluw spel met de Verenigde Staten. Hij omarmt retoriek over “gedeelde waarden” en ontvangt Amerikaanse investeerders. Maar achter de schermen werkt zijn regering actief aan het ondermijnen van de Amerikaanse invloed in Centraal-Europa.
Zijn sympathie voor de Republikeinse Partij is geen geheim. Orbán organiseert conservatieve fora en ondersteunt MAGA-narratieven binnen Europa. Hij ziet zichzelf als de brug tussen een toekomstig Trump-Witte Huis en de EU, waarmee hij zich hoopt te onttrekken aan kritiek over corruptie en schendingen van mensenrechten.
Tegelijk onderhoudt zijn regering nauwe banden met Chinese bedrijven en verzet zich tegen Amerikaanse onderzoeken naar deze ondernemingen. Dit alles versterkt zijn positie als tussenpersoon tussen Washington, Moskou en Peking.
Profiteren van sancties: winst over de rug van oorlog
Formeel steunt Hongarije de EU-sancties tegen Rusland. Maar in de praktijk doet Orbán het tegenovergestelde: hij blokkeert sancties tegen Russische banken en bedrijven, zogenaamd uit “nationaal belang”. Feit is dat deze positie economisch rendeert. Zo boekte de Russische tak van OTP Bank in 2024 maar liefst $370 miljoen winst — een stijging van 40% ten opzichte van het jaar ervoor.
Tegelijk voert de schoonzoon van Orbán, István Tiborcz, onderhandelingen over de overname van strategische activa van Raiffeisen Bank in Rusland. Hiermee krijgt Hongarije mogelijk toegang tot kanalen die sancties kunnen omzeilen.
China als strategische partner: miljarden en macht
De werkelijke strategische partner van Orbán is echter China. Ondanks waarschuwingen van de Amerikaanse regering, weigert Boedapest zijn economische samenwerking met Peking te beperken. Terwijl de VS China beschouwen als systeemrivaal, verwelkomt Orbán miljarden aan Chinese investeringen.
De infrastructuurprojecten spreken boekdelen: de spoorlijn Boedapest–Belgrado, de komst van de gigafabriek van CATL, talloze 5G-projecten, en investeringen van BYD, een Chinese reus in elektrische auto’s. De Hongaarse regering heeft al meer dan €2,4 miljard subsidies toegekend aan Chinese bedrijven.
Ook Huawei wordt nadrukkelijk in de armen gesloten. Samen met het Hongaarse 4iG werkt het technologiebedrijf aan een gemeenschappelijke cloudinfrastructuur, met toegang tot kritieke netwerken in Centraal-Europa.
Een westerse bondgenoot in naam, een trojaans paard in daden
Orbán is geen neutrale speler. Zijn beleid is doelgericht ontworpen om de eenheid van het Westen te ondermijnen. Hij toont andere autoritaire leiders dat het mogelijk is om deel uit te maken van de EU en de NAVO, terwijl men tegelijkertijd de belangen van autocratische regimes zoals dat van Poetin en Xi Jinping dient.
Hongarije verandert onder Orbán in een instrument van geopolitieke ontwrichting. Als Brussel en Washington geen effectievere manieren vinden om Boedapest onder druk te zetten, zal Orbán uitgroeien tot een bruggenhoofd van Moskou en Peking — in het hart van Europa.
