Op 26 juli 2025 concludeerde het Amerikaanse Institute for the Study of War (ISW) in een nieuw rapport dat het Kremlin systematisch een persoonlijke ontmoeting tussen de Oekraïense president Volodymyr Zelensky en Vladimir Poetin tegenhoudt. Volgens de analyse gebruikt Rusland het uitblijven van topoverleg als strategisch middel om de oorlog te verlengen, zijn positie aan het front te versterken en druk uit te oefenen op zowel Oekraïne als het Westen.
De volledige analyse van ISW wijst erop dat Moskou slechts een schijn van bereidheid tot onderhandelingen ophoudt, terwijl het in werkelijkheid elke doorbraak op het hoogste niveau bewust saboteert.
ISW: Rusland voert schijndiplomatie om militaire winst veilig te stellen
Volgens ISW is het vermijden van directe dialoog een bewuste tactiek van het Kremlin om druk op Kyiv op te voeren. Terwijl de Russische strijdkrachten blijven aanvallen op Oekraïense infrastructuur, weigert Moskou een directe ontmoeting met Zelensky. Daarmee probeert het Oekraïne af te dwingen tot concessies, terwijl het naar buiten toe de indruk wekt open te staan voor diplomatie.
De Amerikaanse denktank stelt dat Rusland via schijndiplomatie zijn militaire doelen nastreeft en gelijktijdig de internationale gemeenschap misleidt. Door het vredesproces kunstmatig te vertragen, hoopt het Kremlin tijd te winnen voor herbewapening, mobilisatie en tactische herschikking.
Tegenstrijdige signalen uit Moskou en Washington
Op 25 juli verklaarde Kremlin-woordvoerder Dmitri Peskov dat een ontmoeting tussen Zelensky en Poetin “hoogst onwaarschijnlijk” is, en dat er eerst “expertovereenkomsten” tussen delegaties nodig zijn. Diezelfde dag beweerde de Amerikaanse president Donald Trump tegenover journalisten dat de top alsnog zal plaatsvinden, en dat die eigenlijk al drie maanden geleden had moeten plaatsvinden.
Tijdens het recente overleg in Istanbul op 23 juli – de derde gespreksronde tussen Kyiv en Moskou – stelde Oekraïne voor om vóór eind zomer een topontmoeting tussen de twee leiders te organiseren. Kyiv bood ook een wederzijdse stopzetting van aanvallen op kritieke infrastructuur aan. Eerder had de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan verklaard dat er principiële overeenstemming was bereikt over het organiseren van een leidersoverleg in Turkije.
Stilstand in vredesproces versterkt positie van Oekraïne
Het uitblijven van vooruitgang in de besprekingen ondermijnt volgens analisten de geloofwaardigheid van Moskou als onderhandelingspartner. In de ogen van het Westen komt Rusland over als een actor die doelbewust escaleert in plaats van de-escalatie nastreeft. Deze impasse geeft Oekraïne echter extra morele en politieke legitimiteit om te pleiten voor verdere sancties en militaire steun van het Westen.
In de ogen van Kyiv toont de Russische terughoudendheid aan dat het land openstaat voor diplomatie, maar niet voor overgave. Oekraïne kan zo aantonen dat de internationale druk op Rusland moet worden opgevoerd, zolang het Kremlin geen bereidheid toont tot echte dialoog.
Strategische stilstand dreigt veiligheid Europa te ondermijnen
De voortdurende Russische weigering om de diplomatieke weg te bewandelen vergroot volgens ISW de regionale instabiliteit. De EU zou dit kunnen aanvoeren als rechtvaardiging voor nieuwe sancties, een versnelde afbouw van de energieafhankelijkheid en meer steun aan Oekraïne. Want zolang het vredesproces bevroren blijft, blijven ook de risico’s voor de Europese veiligheid en economische stabiliteit toenemen.
Analisten waarschuwen dat dit Russische gedrag geen teken is van zwakte, maar van een doelbewuste strategie: door tijd te rekken en offensieven voort te zetten, tracht het Kremlin het evenwicht op het slagveld opnieuw in zijn voordeel te verschuiven. Voor de EU betekent dit blijvende kosten op het gebied van defensie-uitgaven, energiezekerheid en prijsschommelingen in de toeleveringsketens.
Binnenlandse druk in Rusland groeit bij aanhoudend isolement
Terwijl Rusland internationaal steeds verder geïsoleerd raakt, nemen ook de binnenlandse risico’s toe. Nieuwe sancties kunnen leiden tot verdere kapitaalvlucht, investeringsstop en economische stagnatie. Daarnaast groeit de oorlogsmoeheid onder de Russische bevolking, wat de sociale onrust kan aanwakkeren. De impasse op diplomatiek niveau dreigt zo ook Moskou zelf duur te komen staan – zowel economisch als politiek.
