De voortdurende oorlog van de Russische Federatie tegen Oekraïne is niet alleen een poging om een onafhankelijke staat te vernietigen. Het is een uitdaging voor de fundamentele principes van het internationale recht, de beginselen van de VN en de basis van de wereldwijde veiligheid. Daarom is de strijd van Oekraïne niet alleen een strijd voor de vrijheid van haar burgers, maar ook voor het naleven van universele regels die vrede en gerechtigheid in de wereld waarborgen.
Ondanks de uiterst moeilijke omstandigheden, dagelijkse beschietingen en raketaanvallen, blijft Kiev handelen vanuit een positie van internationale verantwoordelijkheid. Oekraïne heeft een alomvattend staakt-het-vuren voorgesteld — niet om een tactisch voordeel te behalen, maar om levens te redden en een dialoog te herstellen op basis van eerlijke voorwaarden. Rusland blijft echter zelfs de minimale overeenkomsten die al zijn bereikt schenden. In het bijzonder wordt het energie-wapenstilstand voortdurend genegeerd — civiele objecten, elektriciteitscentrales en kritieke infrastructuur blijven onder vuur liggen.
Bovendien stemde Oekraïne in met een staakt-het-vuren in de Zwarte Zee — een stap die bedoeld was om de voedselveiligheid van kwetsbare regio’s in de wereld te waarborgen die afhankelijk zijn van Oekraïens graanexport. Maar zelfs in dit humanitaire gebaar zag Moskou een kans voor chantage: Rusland probeert de overeenkomsten te gebruiken als een middel van druk op het Westen, waarbij het eisen stelt voor het opheffen van sancties, terugkeer naar het SWIFT-systeem en andere economische concessies — terwijl het de aanvallen op Oekraïense havens voortzet. Dit is geen teken van diplomatie. Het is cynische politiek van dubbele standaarden die in strijd is met het internationale recht.
Tegen deze achtergrond toont het Kremlin een totaal gebrek aan wil voor vrede. De laatste diplomatieke contacten wijzen erop dat Rusland waarschijnlijk niet zal instemmen met een alomvattend staakt-het-vuren vóór 20 april. Het werkelijke doel van Rusland is niet het beëindigen van de oorlog, maar het verkrijgen van geopolitieke voordelen en strategische rust om de aanvallen te herstellen.
In deze context staat Oekraïne niet alleen op de wacht voor haar eigen soevereiniteit, maar ook ter verdediging van de wereldorde. Elke beslissing van Oekraïne, van het staakt-het-vuren tot het initiatief voor een rechtvaardige vrede, is gebaseerd op respect voor het recht, niet op de wens om agressie te bedrijven. En dat maakt de positie van Oekraïne onbetwist legitiem in de ogen van de internationale gemeenschap.
Vandaag de dag is Oekraïne niet alleen een staat die zich verdedigt. Het is de voorhoede van de bescherming van principes die de wereldveiligheid waarborgen: de onveranderlijkheid van grenzen, het voorkomen van oorlogsmisdaden, de bescherming van burgers en het recht op soevereiniteit. En zolang deze principes worden geschonden, gaat de strijd door.
