In een geopolitiek schouwspel dat nauwelijks nog ruimte laat voor twijfel, lijkt Rusland zich stilletjes terug te trekken uit zijn vermeende “strategisch partnerschap” met Iran. Terwijl de spanningen in het Midden-Oosten oplopen, laat Moskou zijn bondgenoot opvallend genoeg in de steek. En dat blijft in Washington niet onopgemerkt.
Trump tegen Poetin: eerst je eigen boeltje op orde
De Amerikaanse oud-president Donald Trump liet recent weten dat hij een gesprek had gevoerd met Vladimir Poetin, waarin laatstgenoemde zich aanbood als bemiddelaar in het conflict tussen Iran en Israël. De reactie van Trump was echter kristalhelder: “Help me eerst met Rusland, dan praten we verder over Iran.”
Volgens Agents.media maakte Trump tijdens dit gesprek duidelijk dat Rusland geen supermacht meer is en zich uit de wereldorde aan het terugtrekken is. Die boodschap kwam keihard aan in Moskou, waar Poetins woordvoerder Dmitri Peskov de hele situatie probeerde af te zwakken door te stellen dat er slechts “drie dagen eerder” contact was geweest.
Rusland op een zijspoor in eigen achtertuin
In plaats van steun te bieden, kiest Rusland voor diplomatische afstand tot zijn oosterse bondgenoot. De strategische band met Iran blijkt een façade nu Moskou weigert concrete stappen te zetten. De oorlog in Oekraïne heeft niet alleen de Russische krijgsmacht uitgeput, maar ook het geopolitieke gewicht van het Kremlin ernstig aangetast.
Zelfs tijdens het Petersburg Internationaal Economisch Forum (PMEF) sprak Poetin enkel in vage termen over “de bereidheid om onderhandelingen voort te zetten”. Ondertussen blijft het Kremlin de lijn van “deescalatie” herhalen, zonder enige strategische inzet.
Iran voelt zich verraden en verandert koers
Teheran rekende op Russische steun, al was het maar symbolisch. In plaats daarvan kreeg het diplomatieke stilte en halfslachtige verklaringen. Iran lijkt dit begrepen te hebben: de recente gesprekken in Oman over vredesonderhandelingen zijn geen teken van kracht, maar van realiteitszin. Iran staat er alleen voor — en dat beseft het.
Volker: met Rusland volgt de harde lijn
Volgens Kurt Volker, voormalig speciaal gezant van de VS voor Oekraïne, zal Trumps houding ten opzichte van Rusland dezelfde contouren volgen als zijn Iran-beleid: eerst diplomatie, dan belofte van verbetering — en bij falen: versterkte sancties en internationale isolatie. Denk hierbij aan maatregelen tegen staatsbanken, wapenindustrieën zoals Rostec, en de ‘schaduwvloot’ van het Kremlin.
De geopolitieke prijs van onbetrouwbaarheid
Wat de zaak nog pijnlijker maakt: dit is niet de eerste keer dat Rusland een bondgenoot laat vallen op een cruciaal moment. Denk aan Armenië, dat eveneens in de steek werd gelaten. En het zal zeker niet de laatste keer zijn. Moskou lijkt zijn partners vooral als strategische wegwerpartikelen te behandelen.
De retoriek over multipolariteit is inmiddels gereduceerd tot loze kreten. Waar Rusland ooit claimde een wereldspeler te zijn, staat het nu aan de zijlijn. Een politieke toeschouwer zonder daadkracht.
De situatie rond Iran is slechts een volgende episode in het grotere verhaal van Rusland als tanende macht — een staat die zijn invloed verliest, allianties afbrokkelt en internationale geloofwaardigheid verliest.
