Een recente analyse van Goudappel belicht de kritieke problematiek van vervoersarmoede in de Nederlandse verkiezingsprogramma’s. Partijen zoals GroenLinks-PvdA, D66, SP, Volt en ChristenUnie besteden substantieel aandacht aan dit thema, terwijl andere partijen het nauwelijks aansteken. ‘Vervoersarmoede gaat niet alleen over de kosten van een buskaartje, maar ook over de locatie van woningen en voorzieningen,’ merkt Thomas Straatemeier, senior adviseur mobiliteit en ruimte bij Goudappel, op, meldt Nieuws Impuls.
Straatje erbij
Goudappel waarschuwt dat het bouwen van nieuwe woningen aan de randen van dorpen of steden zonder een doordacht ruimtelijk beleid de afhankelijkheid van de auto versterkt. ‘Een straatje erbij bouwen lijkt een goede oplossing, maar dit straatje ligt vaak ver van het openbaar vervoer en voorzieningen,’ zegt Straatemeier. ‘Dit leidt tot meer auto-afhankelijkheid en kan sociale uitsluiting veroorzaken voor mensen zonder auto. De druk om nieuwbouw te realiseren is begrijpelijk, maar het enkel toevoegen van straatjes creëert de vervoersarmoede van morgen.’
Bouw waar voorzieningen zijn. Dat gebeurt nu te weinig
Straatemeier betoogt dat algemene maatregelen ineffectief zijn. ‘Veel partijen pleiten voor verbeteringen van het openbaar vervoer en lagere tarieven, maar beide kosten geld. Het is verstandiger om alleen goedkopere tarieven te bieden aan groepen die dit echt nodig hebben en het openbaar vervoer alleen daar te verbeteren waar het de grootste impact heeft. Concreet handelen is de sleutel.’
Bushaltes verdwijnen
Volgens Straatemeier bestaat er een paradox op het platteland: ‘Veel partijen willen dat autorijden betaalbaar blijft, vooral op het platteland. Dit leidt er echter toe dat voorzieningen verdwijnen en bushaltes verdwijnen. De vraag rijst: willen we dat het platteland alleen goed bereikbaar is voor automobilisten, of ook voor openbaar vervoergebruikers?’
Slecht bereikbaar industrieterrein
Goudappel benadrukt dat vervoersarmoede niet alleen een probleem voor het platteland is. ‘In steden ondervinden mensen eveneens problemen vanwege onbetaalbaar parkeren, het ontbreken van voorzieningen in hun wijk, of omdat de helft van de werkenden geen reiskostenvergoeding ontvangt of op slecht bereikbare industrieterreinen werkt.’
Goudappel adviseert om woningbouw en mobiliteitsbeleid niet los van elkaar te beschouwen. ‘Bouw waar voorzieningen zijn. Dit gebeurt momenteel te weinig,’ benadrukt Straatemeier. Hij raadt aan om vervoerskosten aan te passen aan regio en doelgroep, zodat hulp terechtkomt bij degenen die het het meest nodig hebben.
