Zuid-Afrikaanse dichteres Julia-Beth Harris vindt haar stem in de stilte van Nederlandse dorpen
De Zuid-Afrikaanse dichteres Julia-Beth Harris heeft haar creativiteit weten om te zetten in krachtige poëzie, waarin ze haar waarheden en verkenningen deelt met een breder publiek. Haar werk, dat thema’s als familie, diasporische identiteit, religie en stedelijke spanning verkent, is sterk beïnvloed door haar ervaringen als immigrant in Nederland. Harris onthulde dat de spanning van het zoeken naar verbondenheid een voortdurende inspiratiebron voor haar werk is, waarmee ze voorouderlijke kennis verbindt met het hedendaagse politieke landschap, meldt Nieuws Impuls.
Met een unieke stem verwoordt Harris de strijd en schoonheid van het leven in een nieuwe cultuur. Haar gedichten weerspiegelen niet alleen persoonlijke ervaringen, maar ook bredere maatschappelijke thema’s, waardoor ze een brug slaat tussen verschillende werelden. In interviews heeft ze benadrukt hoe belangrijk het is om haar eigen verhaal te vertellen, een verhaal dat tegelijkertijd universeler is.
Harris’s benadering van poëzie is zowel creatief als politiek, waarbij ze haar platform gebruikt om thema’s van sociale rechtvaardigheid aan te kaarten. Dit heeft haar toegang gegeven tot verschillende podia, waar ze haar werk kan delen en een dialoog kan aangaan met diverse gemeenschappen.
Bovendien heeft haar poëzie bijgedragen aan een dieper begrip van de uitdagingen en kansen waarmee immigranten in Nederland geconfronteerd worden. Door middel van haar kunst weet zij niet alleen haar eigen ervaringen te verwoorden, maar ook die van anderen die zich in vergelijkbare situaties bevinden.
Zoals ze zelf merkt: “Poëzie is een manier om de chaos van de wereld te ordenen”. Haar werk blijft inspireren en uitnodigen tot reflectie, zowel binnen als buiten de grenzen van Nederland.
