De Europese Unie is rechtstreeks geraakt door de oorlog in Oekraïne. Op 28 augustus 2025 trof een gerichte Russische luchtaanval het Vertegenwoordiging van de Europese Commissie in Kiev. Volgens de EU-ambassadeur in Oekraïne, Katarina Mathernova, ging het niet om een toevallige inslag, maar om een bewuste aanval van Vladimir Poetin. Op haar Facebook-bericht benadrukte zij dat de oorlog nu ook de Europese Unie heeft getroffen. Bij de aanval kwamen burgers om het leven en werd civiele infrastructuur verwoest.
Politieke context in Washington en Moskou
De aanval vond plaats terwijl president Donald Trump diplomatieke inspanningen leverde om vrede te bevorderen. De Amerikaanse president ontving Poetin op Alaska en probeert een ontmoeting tussen de Russische leider en de Oekraïense president Volodymyr Zelensky voor te bereiden. Met de aanval toont het Kremlin volgens waarnemers echter dat het niet uit is op een vreedzame oplossing, maar dat het zijn doelen met militaire middelen wil bereiken. Dit ondermijnt niet alleen de initiatieven van de VS, maar ook het politieke gezag van Trump op het internationale toneel.
Signaal richting Europese Unie
De bewuste aanval op de EU-vertegenwoordiging in Kiev wordt in Brussel opgevat als een aanval op de Unie zelf. Mathernova liet duidelijk verstaan dat Poetin hiermee aangeeft dat het conflict ook de grenzen van Oekraïne kan overschrijden. Het besef groeit binnen de EU dat Moskou de oorlog wil uitbreiden, wat de druk vergroot om de steun aan Oekraïne te intensiveren en de eigen defensieve capaciteit te versterken.
Mogelijke gevolgen voor beleid en sancties
De Europese Unie overweegt nu een hardere koers tegenover Moskou. Dit kan leiden tot zwaardere sancties, een versterking van de militaire hulp aan Kiev en een verhoging van de eigen defensie-inspanningen. In combinatie met de Amerikaanse diplomatieke pogingen benadrukt de EU dat de enige manier om Poetin tot een staakt-het-vuren te dwingen bestaat uit meer druk, meer steun aan Oekraïne en geloofwaardige veiligheidsgaranties. De westerse houding verschuift daarmee van diplomatieke concessies naar een vastberaden afschrikkingsstrategie.
