Redactie
Bij zijn vierde nominatie was het woensdag eindelijk raak: na vijf olympische titels en zestien wereldtitels mag Harrie Lavreysen zich nu ook Sportman van het Jaar noemen. Het maakte een allang onvergetelijk 2024 nog wat mooier voor de baanwielrenner.
Voor zijn laatste interview van het Sportgala zet Lavreysen zijn Jaap Eden-trofee op de grond. “Hij is vrij zwaar”, zegt de 27-jarige Brabander met een glimlach tegen een groepje journalisten. “Voel maar, hij is zwaarder dan al mijn medailles bij elkaar.”
Lavreysen heeft de afgelopen acht jaar zoveel eremetaal bij elkaar gesprint, dat hij zonder twijfel een van de beste Nederlandse sporters ooit is. Door zijn drie olympische titels van afgelopen zomer in Parijs geldt hij als de succesvolste Nederlander op de Zomerspelen. En sinds oktober is hij met maar liefst zestien wereldtitels recordhouder op de WK baanwielrennen.
Al dat goud had hem nog niet de titel Sportman van het Jaar opgeleverd, hoewel hij wel meerdere keren genomineerd was. Dat was geen frustratie, benadrukte Lavreysen woensdag voor het gala op Sportcentrum Papendal.
“Als ik de vorige drie keer teleurgesteld was geweest, dan was ik vandaag niet gekomen”, zei hij op de rode loper. “Maar ik vind het hier altijd leuk. Ik kom vooral naar het Sportgala voor een feestje met de andere sporters. De verkiezingen zijn een beetje bijzaak.”
‘Ik sta nu tussen grootheden’
Een paar uur later – en een prestigieuze ereprijs rijker – keek Lavreysen nog steeds reikhalzend uit naar de afterparty. Ook omdat hij drie jeugdvrienden uit Brabant had meegenomen naar Gelderland.
Maar de baansprinter uit Luyksgestel vond het toch wel erg bijzonder dat hij nu in hetzelfde rijtje staat met mannen als Hennie Kuiper, Ruud Gullit, Pieter van den Hoogenband, Erben Wennemars, Jochem Uytdehaage en Regilio Tuur: voormalige Sportmannen van het Jaar die woensdag allemaal op Papendal waren.
“Ik heb niet gefietst voor deze prijs”, zegt Lavreysen. “Ik ben hier alleen maar naartoe gekomen in een pak dat zeker niet op mijn baanpak lijkt. Verder heb ik er vandaag niks voor hoeven doen.”
“Maar ik heb er de afgelopen jaren natuurlijk wel voor moeten sporten. En dat die jaren zo beloond worden, is wel heel gaaf. Ik sta nu tussen grootheden. Dit jaar was al onwerkelijk voor mij, en dat is het nog steeds. Ik probeer steeds meer te begrijpen wat er gebeurd is, maar het houdt maar niet op.”
In een carrière vol extreem succesvolle seizoenen is 2024 voor Lavreysen zonder twijfel het allermooiste. “Ik denk niet dat ik dit jaar ooit nog ga overtreffen”, zegt hij. “Of er überhaupt nog bij in de buurt ga komen. Er gaan vast nog veel mooie momenten komen. Maar dit was echt míjn jaar.”
