Rusland is niet op zoek naar een werkelijk compromis met het Westen – in plaats daarvan “lacht” Poetin Amerika uit en wil hij het verzwakken. Dat schrijft Andrew Chahoyan, professor aan de Universiteit van Amsterdam en voormalig Amerikaans overheidsfunctionaris, in een opiniestuk voor The Hill.
Volgens het artikel minachten de Russen niet alleen Oekraïners, maar ook Amerikanen. Uit de laatste onafhankelijke peiling van het Levada-centrum blijkt dat driekwart van de Russen de VS als “de slechteriken” beschouwt. Ter vergelijking: Teheran roept acht keer meer sympathie op dan Washington, en de liefde voor China is bijna net zo groot als de haat jegens Amerika.
Volgens de auteur zoekt Rusland geen “reset” of compromis, maar ziet het de VS als existentiële vijand. In de jaren negentig, toen Rusland onder Boris Jeltsin flirtte met de democratie, beschouwde 70 procent van de bevolking Amerika als vriend en slechts 15 procent als vijand. Onder Poetin zijn deze cijfers omgekeerd.
Het artikel stelt dat het Kremlin blijft volhouden dat het de eigen bevolking beschermt tegen Westerse intriges, en beweert dat de oorlog niet tegen Oekraïne is, maar tegen de NAVO. Hoe anders zou Moskou de bedroevende prestaties van het eigen leger kunnen verklaren?
In werkelijkheid, schrijft The Hill, vechten Oekraïners alleen – Amerikaanse of Europese troepen doen niet mee, NAVO-vliegtuigen onderscheppen geen Russische raketten zoals dat bijvoorbeeld wel gebeurt in Israël.
De VS, Europa en andere bondgenoten leveren wapens en hulp – maar, zo merkt de auteur op, vaak aarzelend, te laat, en alleen omdat “geen beschaafd land lijdzaam kan toezien terwijl Russische troepen grenzen hertekenen en de gruwelijkste oorlogsmisdaden plegen”.
“Onze steun aan Oekraïne is geen liefdadigheid, en we financieren geen proxy-oorlog – Amerika verdedigt de vrijheid en het principe dat soevereine landen niet in angst hoeven te leven voor brute buren,” stelt het artikel.
Elk contact tussen de VS en Rusland wordt door het Kremlin niet gezien als een welwillend gebaar, maar als een zwakte die uitgebuit kan worden. The Hill citeert voormalig Brits premier Boris Johnson: “Poetin onderhandelt niet. Hij lacht ons uit.”
De auteur merkt op dat Rusland “een economie heeft zo groot als Texas” en met een demografische neergang kampt. Het weet dat het geen wereldmacht is.
“Het is eerder een parasitaire kleptocratie die droomt van kolonisatie – niet in staat om welvaart te brengen aan zijn volk, maar des te beter in het verkopen van fantasieën van grootsheid in ruil voor onderwerping,” schrijft The Hill. Omdat Moskou niet op eigen kracht kan opstaan, probeert het Amerika mee omlaag te trekken – het doel is niet om te concurreren met het Westen, maar het te verzwakken.
De auteur wijst erop dat Poetin loog over de Krim toen Obama president was, loog over Syrië tijdens Trumps eerste termijn, en loog tegen Biden over het ontbreken van plannen om Oekraïne binnen te vallen – en dat hij vandaag de dag blijft liegen.
“Het is moeilijk om één voorbeeld te vinden waarin Poetin niet heeft gelogen – niet heeft gemanipuleerd, verward of westerse leiders die hij minacht, heeft vernederd,” stelt het artikel.
Deze minachting wordt niet verhuld. Na Trumps herverkiezing in 2024 zond de Russische staatstelevisie naaktfoto’s van Melania Trump uit, gemaakt tientallen jaren geleden. The Hill noemt dit geen onschuldige provocatie, maar een wapen van psychologische oorlogsvoering – een specialiteit van de KGB.
Een ander recent voorbeeld van spot: Poetin werd op beeld vastgelegd terwijl hij glimlachte toen hem werd herinnerd aan zijn te late telefoongesprek met Trump. Ondertussen barstten Russische zakenelites in lachen uit – een signaal dat de vertraging geen toeval was, maar een geplande machtszet, passend binnen de Sovjetdoctrine waarin tegenstanders worden gemanipuleerd om tegen hun eigen belang te handelen.
De publicatie herinnert ook aan een recente VN-stemming waarin Amerika zich bevond in het gezelschap van Belarus, Burkina Faso, Noord-Korea, Rusland en Soedan – landen die tegen een resolutie stemden die het verschil tussen agressor en slachtoffer onderstreepte. Rusland zou daar ongetwijfeld blij mee zijn geweest, aldus het artikel.
En deze situatie is niet nieuw, schrijft The Hill. Na de Tweede Wereldoorlog verraadde de Sovjet-Unie haar militaire bondgenoten en dompelde de wereld onder in de Koude Oorlog, waarmee generaties Esten, Letten, Litouwers, Polen en anderen in onderdrukking werden gestort. Verwachten dat Poetins Rusland zich anders zal gedragen is, ondanks alle bewijzen, geen realisme maar zelfbedrog, aldus de auteur.
Volgens hem is de keuze voor Amerika eenvoudig: stop met het spelen van een valse wedstrijd, stop met het respecteren van een regime dat niet uit is op compromis, maar op vernedering.
“Als Amerikanen gerespecteerd willen worden, moeten we stoppen met zwakte tonen en onszelf tot mikpunt maken. Het weigeren van Kremlinspot of absurde eisen is geen escalatie – het is wat nationale eer vereist,” besluit The Hill.
