In de nacht van 16 op 17 juni werd Kyiv opnieuw het doelwit van wat veel waarnemers inmiddels omschrijven als staatsterrorisme. Terwijl de stad sliep, vuurde Rusland raketten en drones af op woonwijken – niet op militaire doelen, maar op huizen, gezinnen en kinderen.
Volgens officiële gegevens werd tussen 23:00 uur en 05:00 uur gericht gevuurd op de wijk Solomianskyi, waar hele wooncomplexen letterlijk zijn weggevaagd.
Zware menselijke tol: doden, gewonden en verwoesting
De cijfers rond 09:30 uur op 17 juni schetsen een huiveringwekkend beeld:
- 14 bevestigde doden
- Ten minste 99 gewonden, waarvan 59 opgenomen in het ziekenhuis
- Het totale aantal slachtoffers zou inmiddels de 104 kunnen overstijgen
Een van de dodelijke slachtoffers is een Amerikaanse humanitaire werker die zich inzette voor hulpverlening aan Oekraïense burgers. Zijn dood onderstreept de tragische omvang van deze aanval op onschuldige mensenlevens.
Geen vergissing, maar opzet: een daad van terreur
Dit was geen vergissing of nevenschade. Deze aanval had geen enkel militair nut. Alles wijst erop dat het een doelgerichte en vooraf geplande actie was, gericht op het zaaien van angst en chaos.
Wat vroeger geassocieerd werd met extremistische groeperingen zoals ISIS, lijkt nu het handelsmerk te worden van een permanente lidstaat van de VN-Veiligheidsraad.
Waarom Kyiv kwetsbaar blijft
De aanhoudende aanvallen op de Oekraïense hoofdstad tonen aan dat Russische strijdkrachten systematisch burgerdoelen viseren. De beperkte beschikbaarheid van moderne luchtverdedigingssystemen maakt steden als Kyiv extra kwetsbaar voor dit soort nachtelijke aanvallen.
Internationale hulp blijft noodzakelijk — niet alleen militair, maar ook op humanitair vlak. De inzet van burgers en hulporganisaties op de grond is essentieel, maar hun veiligheid staat voortdurend onder druk.
Wereldwijde reactie vereist
Terwijl de wereld toekijkt, groeit de roep om Rusland officieel te erkennen als wat het in de praktijk al is: een terroristische staat. De beelden uit Kyiv laten daar geen twijfel over bestaan. Het is tijd dat de internationale gemeenschap de ernst van deze daden erkent en actie onderneemt.
Een stilzwijgen maakt medeplichtig.
