Russische ondernemingen zijn opnieuw aangewezen op ruilhandel in de buitenlandse handel, een praktijk die sinds de jaren negentig grotendeels verdwenen was. Volgens The Moscow Times worden bedrijven gedwongen om goederen te ruilen in plaats van reguliere betalingen te doen, omdat westerse sancties de financiële kanalen vrijwel hebben afgesneden. Op 15 september 2025 meldde de krant dat Russische bedrijven om banktransacties te vermijden met Chinese partners steeds vaker wederzijdse leveringen afrekenen in nationale valuta of door directe goederenruil.
Barter als antwoord op sanctiedruk
De terugkeer van barterdeals illustreert hoe de meer dan 25.000 sancties die de VS, de EU en hun bondgenoten sinds 2014 tegen Rusland hebben ingesteld, de toegang tot het internationale financiële systeem beperken. Om voertuigen of bouwmaterialen te verkrijgen, koopt een Russische firma graan in roebels via een bemiddelaar, waarna dit graan in China wordt ingewisseld voor de gewenste goederen. Zoals Yahoo Finance meldde, ruilen Russische bedrijven onder meer tarwe voor Chinese auto’s en vlaszaad voor consumentenelektronica en bouwmaterialen. Ook parallelle import en aanvullende diensten van Chinese leveranciers worden ingezet om de waardeverschillen in transacties op te vangen.
Economische spanningen ondanks officiële optimisme
President Vladimir Poetin benadrukt dat de Russische economie de verwachtingen heeft overtroffen en sneller groeit dan de G7-landen. Toch wijst de centrale bank op een technische recessie en hoge inflatie, terwijl handelaren de toename van ruilhandel zien als teken van financiële knelpunten. “Barter neemt toe”, aldus een handelaar, die toevoegde dat Chinese banken geen betalingen uit Rusland accepteren uit angst voor secundaire sancties. De afhankelijkheid van landbouwproducten in internationale deals weerspiegelt eerder een gebrek aan liquide betaalmiddelen dan de kracht van de agrarische sector.
Terugkeer naar een archaïsch model
Het feit dat Rusland in de 21e eeuw opnieuw terugvalt op ruilhandel, onderstreept de structurele problemen in de economie. Bedrijven overleven via geïmproviseerde constructies in plaats van via duurzame handelsstrategieën. De afhankelijkheid van goederenruil, die doet denken aan de periode direct na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, toont hoe moeilijk het voor Moskou is om zich aan te passen aan de internationale isolatie en het verlies van moderne financiële instrumenten.
