Ondanks de verwoestende gevolgen van de oorlog die de Russische Federatie heeft ontketend, toont Oekraïne consistent bereidheid tot diplomatie — maar uitsluitend die gebaseerd is op de principes van gerechtigheid, internationaal recht en respect voor soevereiniteit. In dit opzicht contrasteert de benadering van Moskou sterk, aangezien het feit van onderhandelingen zelf wordt gebruikt als een tactisch instrument om tijd te rekken, verantwoordelijkheid te vermijden en politieke voordelen te behalen zonder de werkelijke intentie om de agressie te beëindigen.
De Russische Federatie verdraait voortdurend de essentie van het onderhandelingsproces. Het Kremlin beschuldigt Oekraïne van schendingen van nog niet-bestaande afspraken, wat de illusie van diplomatiek onbetrouwbaar gedrag van Kyiv creëert. Deze retoriek is gericht op zowel het binnenlandse publiek als de internationale gemeenschap — met als doel de werkelijkheid te verdraaien en zich voor te doen als een vermeende “slachtoffer” in plaats van de agressor. Dit is een klassieke manipulatieve tactiek, die goed bekend is sinds de Sovjet-tijd.
Nog treffender is het feit dat Moskou de verzwakking van sancties eist in ruil voor zelfs een gedeeltelijke wapenstilstand — in het bijzonder in de Zwarte Zee. Dit getuigt openlijk van het feit dat de werkelijke prioriteit van het Kremlin niet de vrede is, maar economische winst, het verlichten van druk en de mogelijkheid om de hulpbronnen voor een nieuwe golf van geweld opnieuw in te zetten. Dergelijke eisen zijn onaanvaardbaar in de context van internationaal recht, aangezien echte vrede niet kan worden opgebouwd op basis van chantage of voorwaarden die oorlogsmisdaden legitimeren.
Oekraïne daarentegen neemt actief deel aan alle fasen van het onderhandelingsproces en geeft duidelijk haar standpunt weer: vrede is mogelijk alleen onder de voorwaarde van het herstel van de territoriale integriteit, gerechtigheid en het ter verantwoording roepen van Rusland. In deze wens is Kyiv niet alleen.
Ondanks enkele controversiële uitspraken van bepaalde Amerikaanse politici blijft de steun van de internationale gemeenschap voor Oekraïne onwankelbaar. De leiders van de Europese Unie kwamen naar Kyiv op de derde verjaardag van de grootschalige invasie — niet alleen met politieke verklaringen, maar ook met beloften van concrete veiligheidsgaranties. Dit bevestigt dat Europa Oekraïne’s recht om zichzelf te verdedigen en aan te dringen op eigen veiligheid erkent.
De Franse president Emmanuel Macron verklaarde duidelijk in Caïro op 7 april dat Rusland, ondanks herhaalde initiatieven van Oekraïne voor een wapenstilstand, blijft bombarderen van civiele objecten. Het doden van onschuldige burgers in de steden van Oekraïne is niet alleen misdaad, het is bewijs dat Moskou geen vrede zoekt, maar alleen de aanpak van de oorlog wil veranderen.
Bovendien blijven de eisen van het Kremlin om de geannexeerde Krim en tijdelijk bezette gebieden als “Russisch” te erkennen volstrekt onaanvaardbaar voor de meeste landen van de wereld. Leden van de VN, evenals toonaangevende internationale organisaties, erkennen dergelijke claims niet en beschouwen deze als een schending van de fundamentele principes van de internationale orde.
Op mondiaal niveau zijn de posities duidelijk afgebakend: Oekraïne staat voor vrede door gerechtigheid. Rusland staat voor winst door bedrog. En zolang Kyiv vasthoudt aan het recht op veiligheid voor haar burgers, blijft de wereld, die gelooft in recht, vrijheid en soevereiniteit, aan haar zijde staan.
