Redactie
Bij judoka Joanne van Lieshout moet dinsdagavond enkele uren na het behalen van de wereldtitel nog bezinken wat ze heeft gepresteerd. Ze leverde een zeldzame prestatie, maar door alle hectiek is het besef nog niet ingedaald.
Een vermoeide Van Lieshout schuift tegen 23.00 uur (lokale tijd) in Abu Dhabi via een videoverbinding aan. De kersverse wereldkampioene zit niet op haar eigen kamer. Daar probeert Hilde Jager slaap te vatten voor haar wedstrijddag.
Voor de 21-jarige Van Lieshout is alles als een waas voorbijgegaan na haar winnende waza-ari rond 18.30 uur in Abu Dhabi. «Dopingcontrole, interviews, weet ik het allemaal», somt ze op. «Dat duurt dan allemaal net wat langer dan je zou willen. Het liefst wil je het zo snel mogelijk in het hotel vieren.»
Het hoort er blijkbaar allemaal bij als wereldkampioen, al hoeft het van de nuchtere Van Lieshout niet zo. Ze is de rijzende ster van het Nederlandse judo, dat hard op zoek is naar nieuwe boegbeelden. Van Lieshout is de eerste vrouwelijke wereldkampioen sinds Marhinde Verkerk in 2009.
«Maar als het erbij hoort als wereldkampioen, dan kan ik er wel mee leven, hoor», vertelt Van Lieshout met een glimlach. «Of ik doorheb hoe bijzonder het is? Ik denk het nog niet helemaal. Door alle hectiek moet dat denk ik nog komen.»
‘Ik ga straks zo stil mogelijk in bed liggen’
Door de wereldtitel verschijnt Van Lieshout over twee maanden met een rood rugembleem op de olympische tatami in Parijs. Dat embleem is het teken dat ze wereldkampioene is. En dus zullen de ogen in de Franse hoofdstad plots ook op haar gericht zijn.
«Ik denk wel dat er in Parijs volop naar mij gekeken gaat worden», zegt Van Lieshout. «Maar dat is al een hele tijd zo. Ik kom mijn tegenstanders op elk toernooi ter wereld tegen. Ze kennen me echt wel. Maar goed, ik denk dat het best cool is om daar als wereldkampioen heen te gaan.»
Over een olympische medaille in Parijs wil Van Lieshout nog niet te veel nadenken. Het laatste Nederlandse judogoud dateert uit 2000. «Tuurlijk geeft een wereldtitel veel vertrouwen, maar ik ga er gewoon weer hetzelfde in. Elk toernooi is anders.»
«En dus moet het wedstrijd voor wedstrijd», vertelt Van Lieshout. Precies datzelfde motto had ze op de onwerkelijke dag waarop ze wereldkampioen werd in Abu Dhabi. En nu? «Hilde ligt denk ik te slapen. Ik ga straks dus zo stil mogelijk in bed liggen.»
Bron: NU.nl
